MAZİDEN ESİP GELEN GÜL KOKUSU…

MAZİDEN ESİP GELEN GÜL KOKUSU…

Çakmak gözlerimiz kalede kulağımız şeyda sesinde

Kartal çığlığıyla surlardan yükselen o top gümbürtüsü

Kelebek olur uçardık çocuksu sevinçle evimize

Ana misafiri dünya banisi aksakallı dedeyle

Melankoli anılar yaşamışız, Ramazan-ı Şerif’te !..

Kur’an tilavetiyle demlenirdi, Hasankale evleri,

Renkli Cüz’ler elinde çocuklar, zıplardı parke taşlarda,

Pasin Ovası kokan Recep Emi’nin susamlı pidesi

Beyaz orlon misali dönerken yağlı kadayıf teknesi,

Kuş gibi kanat çırpıp uçup gitti, o Ramazan günleri…

Şirin Pasinler’in haşini olup çıkardı, mazbut insan,

Anaların hamura bulanırdı, telaşlı pamuk eli.

Yürek gıdıklardı ak yüzlü büyüklerin gönül sohbeti,

Akşam vakti kanadı düşmüş kuş gibi rençberin gölgesi,

Bir samyeliymiş zahir esip geçti, o Ramazan günleri..

İftar sofrasında açılırdı günün ikinci perdesi,

Kuş yuvasından kopan figan bozardı koyu sessizliği

Kahve önünde tüterdi, duman yüklü demli çay sohbeti,

Minareler ışıldardı teravih vakti yıldız misali,

Evin misafiriydi çıkıp gitti, o Ramazan günleri!..

***

Köylülerin telaşı yıkardı çarşıdaki sessizliği

Tüllenirdi yarenlik esnafın hoş muhabbet tezgahında

Kuru dudaklardan sarraf inceliğinde sözler düşerdi,

Mavi tavanlı kaleye çökerdi ikindi serinliği,

Kundakta çığlık gibi uğurlardık, Ramazan-ı Şerifi