HARABATIN AŞKI…

HARABATIN AŞKI…

Pervasız!.. Dalıyorsun, perdesi kapalı haneden içeri

O ki senden selam gülüşünü esirgeyen bir ev sahibi!..

Kör seher vaktinde gönül ağına dolanan çaresiz mazbut!..

Yüz görmediği gönül köşkünden çekip gitmesini bilmeli.

Utanmaz!… Aşk ki, parlak şişede duran baş belasıdır, bazen

Bir onur hırsızı olur, yudum yudum alır götürür serden

Gönül ehlinin mahrem duygusu sevip, sevilme arzusudur,

Kır gönlünü sıyrıl seni dosttan bezdiren bencil aşk sihrinden

Harabat!…Vuslat nöbetin bitti beyaz ay ışığı altında

Esip gittin hülyası imkansız sıcak hayallerin ardına

Gün karardı, zifire gömüldü desenli kafesin perdesi

Veda vakti geldi geçiyor o hatır bilmezin kapısına.