ZALİM GURBET

ZALİM GURBET

Tan ağarınca uyanırım derin uykudan

Efkar olur akarsın iki göz pınarımdan

Sığınağım sensin sefaletimi kuşatan

Fakir bohçamın ziynetisin ömrüne kurban

Geçer gündüzler bağlanır karanlık geceye

Büyür hasretim nar olup kalırken sinede

Sen bana hasret ben hüküm giymişim gurbete

Savurdu sam yeli, kaldı ümidim ezele

Sığın Rabbine ez kahrınla sabır taşını

Uğruma heba edip tüketme göz yaşını

Kaybolup gider özlemler göçmen kuş misali

Gün olur kavuşur elimiz yorma kalbini

Bir seneydi buldu on seneyi ne yapalım

Küsülmez ki kadere çaresini bulalım

Beni sana bağlayan sevgime bel bağlarım

Viran oldu bağımız çaresini soralım

Ruhum öksüz, düştüm gurbete seni bırakıp

Nasıl ağlamıştım son kez toprağa sarılıp

Üzerime bulutlar yağmurunu bırakıp

Teselli oluyorum fotoğrafına bakıp

Geçer elbet geçer bu günler de yok olur

İnsan ömrü nedir, nereye kadar gam olur?

Akan gözyaşımız aşıklara ilham olur

Sazın telinde türkü, yaraya ilaç olur